Jan Młynarski i jego Warszawskie Combo Taneczne w hołdzie Stanisławowi Grzesiukowi – „Sto lat Panie Staśku!”
Pudło z siedziska od drewnianego krzesła. Na pudło naciągnięta świńska skórka. Do tego doklejony gryf ucięty wcześniej z uszkodzonej mandoliny. Najsłynniejszy instrument warszawskiej piosenki, bandżola barda stolicy, Stanisława Grzesiuka, to samoróbka, zrodzona z braku materiałów i wyjątkowej pomysłowości anonimowego więźnia pracującego w obozowym warsztacie w Gusen. W tymże obozowym warsztacie mechanik dokleił do dna krzesła gryf od uciętej mandoliny.
Warszawskie Combo Taneczne nagrało na tej bandżoli album na 100-lecie urodzin Stanisława Grzesiuka. W brawurowym stylu udowadniają, że folklor warszawski jest nieśmiertelny i niezniszczalny…
Lista utworów:
- U Bronki wstawa
- Choć z kieszeni znikła flota
- Bujaj się Fela
- Kaziu nie bądź kiep
- Fabrykantka
- Antek
- Hanko
- Noc ciemna i zimna
- Niech żyje wojna
- Nie masz cwaniaka nad Warszawiaka
- Tango grajcie mi
- W Saskim Ogrodzie
- Slowfox matrymonialny
- Ballada o Felku Zdankiewiczu
- Wszystkie rybki
- Nasza jest noc
- Nie zawracaj kontrafałdy
- Gienio Piekutoszczak
- Serenada do kuchty
- Czarna Mańka
- Muzykalna rodzinka
- Wyznanie skruszonego ochlapusa
Sto lat Panie Staśku! – trzeci album Warszawskiego Comba Tanecznego, został wydany w setną rocznicę urodzin Stanisława Grzesiuka. Na singel promocyjny wybrano piosenkę pt. „U Bronki wstawa”. Singel i cała płyta otrzymały nominacje do Fryderyków 2019 – laur za «Album Roku Folk / Muzyka Świata».
Warszawskie Combo Taneczne – siedmioosobowa formacja założona przez Janka Młynarskiego. Grupa wykonuje piosenki popularne w przedwojennej Warszawie, prezentując je zarówno we współczesnych, jak i prawie oryginalnych aranżacjach oraz wywołując u słuchaczy śmiech, wzruszenie i chęć zatańczenia. Na debiutanckiej płycie znajdują się utwory do tekstów Andrzeja Własta, piosenki Adama Astona i melodie tradycyjne, popularne na przedwojennych podwórkach warszawskich.
